WARUNKI PRZYJĘCIA DO NDOREW
Do Ośrodka mogą uczęszczać dzieci w wieku od 3 do 25 roku życia. Do Ośrodka przyjmowane są dzieci na podstawie (dotyczy uczniów realizujących w NDOREW obowiązek szkolny oraz uczestniczących w zajęciach rewalidacyjno – wychowawczych zespołowych):
Orzeczenia Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na sprzężoną niepełnosprawność.
Orzeczenia Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej o potrzebie zajęć rewalidacyjno – wychowawczych zespołowych.
Dzieci przyjmowane są na podstawie pisemnej woli rodziców. W przypadku dzieci objętych obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki, konieczna jest zgoda dyrektora szkoły macierzystej, w której rejonie dziecko mieszka (o zgodę występują rodzice).
- METODY I FORMY TERAPII PROWADZONE W NDOREW
ZAJĘCIA Z PSYCHOLOGIEM – praca psychologa opiera się na pracy diagnostycznej i terapeutycznej, a także na nawiązywaniu kontaktu z rodziną, tak aby uporała się ona z trudną sytuacją życiową. W zakresie diagnozy psycholog wykorzystuje narzędzia takie jak: Test Sortowania Kart z Wisconsin, Skala Inteligencji D. Wechslera dla Dzieci, zmodyfikowana (WISC-R), Zindywidualizowana ocena i terapia dzieci autystycznych oraz dzieci z zaburzenia – Profil Psychoedukacyjny PEP-R wg Erica Schoplera i wsp., Profil Psychoedukacyjny Dla Młodzieży i Dorosłych (AAPEP) wg G. Mesibow i wsp., Międzynarodowa Wykonaniowa Skala Leitera (P-93), Skala Dojrzałości UmysłowejColumbia, Test Pamięci Wzrokowej Bentona, Diagnoza Uszkodzeń Mózgu (DUM) S. Weidlicha i G. Lamberti’ego, Skala Inteligencji D. Wechslera dla dorosłych – wersja zrewidowana, Test Matryc Ravena w wersji kolorowej. Formy: Klasyczna i Równoległa, Dziecięca Skala Rozwojowa, Skala Oceny Zachowań Autystycznych J. Błeszyńskiego, Karta Oceny Postępu w Rozwoju Społecznym (PAC) H.C. Günzburga, Inwentarz Rozwoju Ucznia z Upośledzeniem Umysłowym w stopniu głębokim autorstwa J. Kielina
Psycholog: Justyna Kasperska, Piotr Wójciak
REHABILITACJA RUCHOWA – głównym celem rehabilitacji ruchowej jest przywrócenie maksymalnie możliwej sprawności fizycznej oraz komfortu życia wychowanka. W trakcie współpracy z wychowankiem wykorzystuje się różne metody terapeutyczne dopasowując możliwe terapie do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Kinezyterapia, jako jeden z elementów fizjoterapii uwzględnia indywidualną pracę terapeuty z wychowankiem niepełnosprawnym w celu przywrócenia utraconych funkcji ruchowych, bądź niwelowania bólu. Głównymi sposobami pracy są ćwiczenia ruchowe zarówno czynne, bierne, prowadzone z pomocą terapeuty czy oddechowe. Terapeuta wykorzystuje terapię ruchem do odtworzenia: siły mięśniowej, zakresu ruchu, stabilizacji stawowej i korekcji postawy, prawidłowych wzorców ruchowych.
Rehabilitanci: Urszula Bogacka, Anita Matusiak
TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ – teoria integracji sensorycznej zakłada, że prawidłowe funkcjonowanie psychofizyczne dziecka jest związane z procesem właściwego odbioru, przetwarzania i integrowania przez mózg różnych informacji o charakterze sensorycznym. Informacje te mogą dochodzić drogą słuchową, wzrokową, czuciową, smakową, zapachową, a także innymi kanałami zmysłowymi tj. czucie głębokie (propriocepcja) oraz zmysłem, który odbiera siłę grawitacji i ruchy naszego ciała (układ przedsionkowy). Dysfunkcje w zakresie integracji sensorycznej objawiają się najczęściej w postaci nadpobudliwości i nadruchliwości psychoruchowej, deficytach uwagi, słabej organizacji zachowania i działania, opóźnionego rozwoju mowy oraz słabej koordynacji ruchowej.
Terapeuci SI : Izabela Michno, Jerzy Drobotko
TERAPIA LOGOPEDYCZNA – obejmuje swoim zasięgiem całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się.
Oddziaływania te mają na celu:
– usprawnianie motoryki aparatu artykulacyjnego,
– wzbogacanie zasobu słownictwa biernego i czynnego,
– korygowanie zaburzeń mowy,
– wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej, oddechowej i fonacyjnej
– usprawnianie funkcji pokarmowych,
– stwarzanie możliwości porozumiewania się wychowankom, którzy nie są w stanie posługiwać się mową werbalną (komunikacja alternatywna).
Logopedzi : Izabela Michno, Małgorzata Makowska – Kociemba, Ewa Jałoszyńska
TERAPIA PEDAGOGICZNA – celem terapii pedagogicznej jest wspieranie dziecka z trudnościami i deficytami rozwojowymi we wszechstronnym rozwoju w zakresie wszystkich jego obszarów – rozwoju emocjonalnego, umysłowego, społecznego, fizycznego. W ramach wsparcia pedagogicznego podejmujemy oddziaływania mające na celu stymulowanie i usprawnianie funkcji psychomotorycznych, wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach szkolnych i w konsekwencji wzmacnianie samooceny i poczucia własnej wartości u dziecka.
Pedagodzy: Teresa Zielińska, Wojciech Światłowski, Joanna Maciejewska
EEG BIOFEEDBACK – EEG Biofeedback to medyczna metoda zwiększania możliwości umysłu. Za jej pomocą osoba poddawana treningowi uczy się czynności swojego mózgu. Treningi poprawiają koncentrację uwagi, szybkość myślenia, kreatywność, pamięć, polepszają nastrój, samoocenę i sen, równocześnie ucząc relaksu. Metoda jest bezpieczna, przyjemna i jako sposób uczenia się za pomocą wideogry nie ma żadnych ubocznych działań, pod warunkiem, że jest prowadzona przez wykwalifikowanych terapeutów (w naszej placówce zajęcia prowadzi pedagog specjalny po szkoleniu). Każdy trening jest monitorowany przez komputer i istnieje możliwość zbiorczego wydruku wyników.
Terapeuta: Michalina Drożdżyńska
METODA MARII I CHRISTOPHERA KNILLÓW – programy aktywności noszą tytuły: „Świadomość ciała”, „Kontakt i komunikacja”. Celem programów Knillów jest pomoc w uzyskaniu wiedzy dotyczącej: ciała jako całości, poczucia części ciała oraz faktu, że różne części ciała możemy używać w różny sposób. Ponadto proponowane przez Knillów programy stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny; ruch i zabawa są sposobem na wywołanie i ustrukturalizowanie uwagi dziecka. Aktywności zawarte w każdym programie następują kolejno po sobie. Mogą być wykorzystywane do pracy z dziećmi fizycznie niepełnosprawnych, nie słyszącymi i \lub niewidomymi oraz z dziećmi z którymi trudno jest nawiązać kontakt np. z autyzmem.
METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE – podstawowymi założeniami tej metody jest rozwój dziecka poprzez ruch:
– świadomość własnego ciała i usprawnianie ruchowe
– świadomość przestrzeni i działania w niej
– dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu.
Prowadzenie ćwiczeń tą metodą ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia własnej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie i zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń uczestnik terapii poznaje przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna, czuje się bezpieczniej, staje się aktywny i przejawia większą inicjatywę. Ćwiczenia odbywają się w parach lub w grupie, mogą w nich uczestniczyć rodzice.
ELEMENTY METODY DOBREGO STARTU (MDS) Marty Bogdanowicz – należy do metod wspomagania rozwoju psychomotorycznego, edukacji i terapii, angażujących uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo – słuchowo – dotykowo – kinestetyczno – ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze. Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr.
ELEMENTY METODY MARII MONTESSORI – pomagają dziecku poznanie zarówno siebie jak i swoje środowisko zewnętrzne. Według twórczyni metody Marii Montessori, dziecko samo buduje siebie i swoje człowieczeństwo. Bodźce płynące ze środowiska umożliwiają jego rozwój, a wychowanie to pomoc w osiąganiu przez dziecko niezależności, co przyczynia się do odczuwania przez nie radości ze swojego działania. Metoda ta daje dziecku szanse wszechstronnego rozwoju fizycznego, kulturowego, duchowego oraz społecznego, wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność.
SALA DOŚWIADCZANIA ŚWIATA – jest elementem wieloprofilowej, kompleksowej metody usprawniania dzieci i młodzieży. Jest to specjalnie wyodrębnione pomieszczenie wyposażone w różnorodne urządzenia stymulujące rozwój zmysłów. Zgromadzono w niej urządzenia, które – w zależności od potrzeb – dostarczają dzieciom różnego rodzaju bodźców, tak łatwo dostępnych każdemu człowiekowi w codziennym życiu. Znajdują się tu m.in.: suchy basen, domek lustrzany, kolumny wodne, światłowody, projektory.
Oferta terapeutyczna jest bogatsza dzięki funduszom pozyskiwanym ze środków PFRON oraz innych funduszy. Dzięki nim wychowankowie Ośrodka systematycznie korzystają z:
Hipoterapii – celem terapii z koniem i terapii jazdą konną jest przywrócenie sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie. Obecność konia – „współterapeuty” – sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca zupełnie nowe i niespotykane w innych terapiach możliwości.
Terapii wspomagającej z użyciem psów – jest formą wspomagającą rehabilitację, psychoterapię oraz edukację. Rolę terapeuty pełni tu pies, sprawdzony i odpowiednio wyszkolony, który razem ze swoim przewodnikiem stanowi zespół terapeutyczny. Dogoterapia to emocjonalny kontakt, więź pomiędzy podopiecznym i psim terapeutą. Ta niezwykła więź motywuje dziecko do pracy. Metoda ta, pozytywne rezultaty zawdzięcza cechom psa, jego oddaniu, trosce i przyjaźni jaką obdarza on ludzi.
Muzykoterapii – terapia posługująca się muzyką lub jej elementami w celu poprawy funkcjonowania dzieci i młodzieży z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Podstawowym środkiem oddziaływania w muzykoterapii jest dźwięk, muzyka, która często jest wyzwalaczem i katalizatorem przeżyć i emocji.
Choreoterapii – obejmuje taniec, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, improwizacje ruchowe do wybranej muzyki. Wartości lecznicze tańca, które zdecydowały o jego coraz szerszym zastosowaniu w psychoterapii, to przede wszystkim: społeczny charakter tańca, różnorodność i atrakcyjność form tanecznych oraz możliwość oddziaływania na psychikę poprzez ruch, muzykę i kontakt psychiczny z ludźmi.
Oraz innych w ramach potrzeb.